Daniel Grason
Fillo de José e Manuela, Honorio Pérez González viviu en España, onde foi membro da UGT como peón. Cando os exércitos republicanos se retiraron de Catalunya, pertencía á 8a brigada de infantería de Madrid.
Entrou en Francia en febreiro de 1939, foi internado no campo de Argelès-sur-Mer (Pirineos Orientais), logo no de Barcarès ata decembro de 1939. Incorporado a unha Compañía de Traballadores Estranxeiros (CTE), a finais do ano 1940, foi posto ao servizo das autoridades alemás en Nantes e exerceu a profesión de canteiro na empresa A. Dodin situada en Bouguenais. Aloxábase cun particular.
O 5 de xullo de 1942, mentres estaba hospitalizado por enfermidade no Hôtel-Dieu de Nantes, foi detido pola policía nacional por participar na reconstitución do Partido Comunista de España clandestino en Francia, "xefe da celula do PCE clandestino de La Montagne ”, unha aldea situada a 15 km ao oeste de Nantes.
Honorio Pérez González recoñeceu ter estado en contacto con Bautista López Quiroga que lle encomendou a misión, como xefe de célula, de recoller as cotas doutros dous españois, Cesar Álvarez Feijóo e Ramón Castellví Ferrando, que traballaron con el, pero que fuxiron a principios de xullo.
Trasladado a París por incumprimento da lei do 26 de setembro de 1939, a Sección Especial do Tribunal de Apelación de París absolveuno o 11 de decembro de 1943. Non obstante, dous días despois, cos seus compañeiros, foi internado na prisión de Tourelles, en París, considerado como "individuo dubidoso susceptible de constituír no futuro un elemento de desorde para a orde interna".
Considerado sospeitoso, entregado á prefectura de policía, considerouse unha medida de expulsión a España o 7 de febreiro de 1944. Honorio Perez Gonzales foi trasladado o 7 de maio de 1944 ao campo de internamento de Rouillé (Vienne).
Os resistentes liberaron a corenta e seis internados na noite do 10 ao 11 de xuño de 1944, Honorio Pérez Gonzales uniuse ao maquis de Saint-Sauvant (Vienne), e participou en accións contra o exército alemán. Na mañá do 27 de xuño, unha columna motorizada de máis de 1.500 SS, Wehrmacht e Milicia rodeaba o bosque. A aldea de Branlerie, sede dos maquis, foi queimada.
Cinco combatentes da resistencia morreron coas armas na man. Ao final da tarde, vinte e cinco homes golpeados con culatas foron executados ao bordo dunha estrada nun lugar chamado Vaugeton. Entre eles había nove españois que escaparan de Rouillé: Luis Gómez Castaño, Juan Hernandez Rodriguez, Antonio Serra Clariani, Honorio Pérez Gonzalès, Ricardo Rojas Gil, Santiago Marruedo Fraile, Raphaël Massa Andreu, Ángel Sánchez García e Vicente Rossel Barrachina.
Honorio Pérez Gonzales está enterrado na necrópole de Sainte-Anne-d´Auray (Morbihan).
Foi declarado "Mort pour la France".
Construíuse un monumento na estrada departamental 7, preto do lugar Vaugeton (Vienne): “En memoria dos gloriosos soldados sen uniformes que caeron neste lugar o 27 de xuño de 1944 pola Paz e a Liberdade. Masacrados polos nazis. Morreron por Francia e a liberdade”.
SOURCES : Arch. PPo. 77W 454. – Site Internet Vienne Résistance Internement Déportation (V.R.I.D.). – Carlos Fernandez, De la Guerre d’Espagne...à la résistance, Nantes, Comité départemental du souvenir des fusillés de Châteaubriant et Nantes et de la Résistance en Loire-Inférieure, 2010 . – Notes Annie Pennetier. – Site Internet GenWeb. – Notes et photographies de Jean-Pierre et Jocelyne Husson. – Nos remerciements à Luis Garrido Orozco pour les informations qu’il nous a fait parvenir.
________________________________________
Pour citer cet article :
https://maitron.fr/spip.php?article143951, notice PEREZ GONZALEZ Honorio [écrit parfois PEREZ GONZALÈS] par Daniel Grason, version mise en ligne le 3 janvier 2013, dernière modification le 16 janvier 2021.
x
Ningún comentario:
Publicar un comentario